Estou nostalgico. Deixo-vos um poema de ALAN LLWYD, intitulado Geni Llo de 1948.
Chamo a atencao para a metrica. e para a musicalidade que chega a ser divinal...
A phan ydoedd y fedwen arian a’r gwyddfid yn ir,
a chudynnau’r fanhadlen yn crychdonni’n
felyn ar awel y foel,
a thes ar y ffridd, fe ddaeth sarff i’r ardd,
a neidr i wenwyno Eden fy niniweidrwydd...
Buwch gyflo dan ei baich, a’i gwefl
yn glafoeri wrth ei thasg lafurus,
fin nos ynbrefu’n isel
yn nhrafferth anterth ei thymp:
brefu, anadlu’n y nos
yn floesg o yddfol, a’i hesgyrn
yn disgyn yng nghaledi ei hesgor.
Yn ddiymadferth yn ei rhyferthwy
anadlai’n isel drwy gydol y nos,
a phoenau’i chorff yn ei chwys:
minnau’n gwylio’r agendor gyndyn
yn agor i wagio’r groth,-
gweld yr hollt gildyn yn ymledu’n wlyb,
a’i hafn ystyfnig yn ddfnau
o waed uwch gwely o wellt.
Lindo...
Revejo-me bastante neste poema, principalmente na segunda estrofe.
sexta-feira, 3 de outubro de 2008
Semana 36 - Poesia
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
Sem comentários:
Enviar um comentário